3 t/m 7 november

Deze werkweek heb ik met een nieuwe machine gewerkt aangezien mijn GC in gebruik was voor een zaak. Op maandag werd het nieuwe logo van ESR gelanceerd waar volgens mij niet iedereen tevreden over is. Op donderdag heb ik met Gerry over mijn functioneren gesproken waarna we het nog over een zaak hebben gehad waarbij we op nog een idee kwamen voor het onderzoek maar ik betwijfel of ik daar tijd voor heb. Nadat ik weer naar boven ben gegaan kreeg ik het beoordelingsformulier van Gerry over mijn functioneren en daar werd ik wel een beetje stil van, hij is namelijk erg positief wat natuurlijk erg fijn is. Op vrijdag ben ik niet naar de drankjes gegaan want samen met Angelique en Marjolein zou ik naar Bay of Islands gaan!

Bay of Islands (7 t/m 9 november)

Nadat ik mijn fiets bij het Empire had gezegd ben ik naar Angelique gelopen en gingen we richting het autoverhuurbedrijf. Halverwege kwam Marjolein ook erbij. Bij het autoverhuurbedrijf pakte we de auto en namen we ook twee boeken van kaarten mee want die kunnen altijd nog van pas komen. Nadat we bij het Empire waren aangekomen met de auto hebben we onze spullen gehaald en gingen we richting de snelweg. Dit ging niet helemaal goed aangezien het nogal druk was op de straat en de GPS op de telefoon het niet helemaal goed deed. Uiteindelijk kwam het goed en waren we op weg. Onderweg hebben we ontbijt en lunch gehaald en hebben we gegeten. ’s Avonds zijn meerdere liedjes gezonden in de auto waarna we rond half 11 aankwamen bij het hostel in Paihia. We hebben een rondje gelopen en zijn toen in ons bedje gedoken. De volgende dag ging om 8uur de wekker en hebben we heerlijk in het zonnetje ontbeten. Vervolgens hebben we het hostel betaald en zijn we richting het boekingscentrum van Explorer gelopen. Daar besloten we om in de middag een cruise te doen waarbij we langs de vele eilanden zou varen en misschien ook wat dieren zouden zien. Vervolgens zijn we gaan kayakken, de stroming werd na anderhalf wel erg sterk en besloten we terug te gaan naar het hostel waar we hebben gegeten. Daarna hebben we ons goed ingesmeerd want de zon was fel en we zouden het water opgaan met de boot. Eenmaal op de boot hadden we een goed plekje op het bovendek. We gingen eerst langs Russell waar nog een paar mensen aan boord zouden gaan. Daarna zijn we verder gaan varen langs heel veel eilandjes waar we informatie kregen over de ontdekkingen ervan. Vervolgens kregen we het bericht dat er verderop dolfijnen waren! Ze hebben hier de regel dat er maar drie boten in de buurt van de dolfijnen mogen zijn op hetzelfde moment dus moesten we eventjes wachten. Toen het tijd was voor ons om richting de dolfijnen te gaan hadden Angelique en ik de camera in onze handen. Na meerdere foto’s (ik) en filmpjes (Angelique) te hebben gemaakt ging de boot weer verder langs de eilandjes. We kwamen toen bij een rots waar vaak wel een zeehond te zien en ook vandaag. Er zaten twee zeehonden op de rota, die waren moeilijk te zien maar staan uiteraard wel op de foto! Daarna was het tijd om naar Hole in the Rock te gaan. Dit is, zoals de naam al doet voorspellen, een gat in een rots in de zee. De boot was klein genoeg om er doorheen te varen wat natuurlijk ook gebeurde. Na nog wat rondgevaard te hebben om de rots kregen we te horen van de kapitein dat een zeilschip iets verder op zee walvissen had gezien. De kapitein besloot om richting het zeilschip te gaan in de hoop dat ook wij de walvissen zouden zien. We maakte meer vaart en als we in het vliegtuig hadden gezeten was dit het moment om de “fasten your seatbelts” lichtjes aan te doen. Na behoorlijk door elkaar te zijn geschud kwamen we aan bij het zeilschip. Walvissen kunnen lang onder water blijven en daardoor wisten we ook niet zeker of we de walvissen zouden zien. Na een paar minuten zagen we wat zilvers boven water komen. Na nog wat langer wachten zagen we het spuiten in de lucht en kwamen de walvissen wat verder boven water. Het bleek te gaan om de Bultrug walvis. Natuurlijk vonden we het super om dit te hebben gezien en ging de boot weer terug richting de haven nadat we even waren gestopt op een eilandje. Rond 6uur hebben we lekker gegeten bij een restaurant en hebben we heerlijk ijsje gegeten. Daarna hebben we nog in een cafeetje gezeten en hebben we gepraat met de locals die het Empire (onze woningen) goed kende. Om 10uur waren we terug en zijn we gaan slapen. Op zondag ging de wekker weer om 8uur. Ik heb toen even gebeld met m’n ouders gebeld want dat kon gratis in het hostel. Angelique was vandaag jarig dus tijdens het ontbijt werd ze toegezongen door Marjolein en mij waarna ze een cadeautje kreeg. Vervolgens ging Angelique bellen met een skydive centrum om te bevestigen dat ze zou gaan springen waarbij ze vroeg of het ook voor mij nog mogelijk om te springen. Dit was het geval wat zou betekenen dat ik ongeveer een uur later aangaf dat ik wel uit een vliegtuig van 16000feet (4.5-5km) zou springen. Bij aankomst van het vliegveldje moesten we eerst wat dingen ondertekenen en op de weegschaal. Vervolgens werd gevraagd vanaf welke hoogte we gingen springen. We kregen een pak aan en vervolgens werd ons gevraagd vanaf welke hoogte we zouden springen. Omdat we van 16000feet zouden gaan kregen we een zuurstofmaskertje! Angelique en ik dachten eerst dat het een grapje was maar vervolgens hoorde we dat je op 12000feet na 7minuten je bewustzijn zou verliezen en op 19000feet na 70seconden. Dit komt door het gebrek aan zuurstof en in het vliegtuigje is uiteraard geen druk aanwezig anders konden we er niet uit springen. We werden eventjes gefilmd waarna het tijd was om in het vliegtuig te stappen. Daar werden we vastgemaakt aan onze begeleiders. Vervolgens stegen we op maar omdat je andersom zit in het vliegtuig (met je rug naar de voorkant) is het opstijgen best wel apart. Tijdens het genieten van het uitzicht ging het zuurstof aan, na nog wat filmen ging het masker af wat inhield dat ik dichtbij de sprong zou zijn. Het vliegtuig ging en eerst vertrok Angelique. Als vierde en laatste was het mijn beurt. Het voelt zeer onnatuurlijk richting het gat in het vliegtuig te gaan en eruit te gaan hangen. Na nog even in de camera te kijken viel ik naar beneden! Een paar gestrekte salto’s en schroeven kwamen we goed in de lucht terecht waarna ik mijn handen van het harnas kon halen en kon genieten van het uitzicht zonder dat het alle kanten op ging. 70seconden na het springen uit het vliegtuig ging de parachute open waarna het ademhalen een stuk makkelijk ging. Ik mocht zelf sturen wat echt een supergaaf gevoel geeft. Ik had aangegeven dat ik ook wel snel van die rondjes wilde draaien dus dat gingen we ook doen!!! Na een zachte landing gaven Angelique en ik elkaar een high five want we hadden het gewoon echt gedaan, hoewel je weinig anders kan doen als je eenmaal in de lucht hangt. We hadden veel gelukt gehad met het weer want we hadden supermooi uitzicht over heel Bay of Islands. We moesten even wachten op de filmpjes en de foto’s. We hebben in die tijd genoten van de zon. Vervolgens zijn we met z’n drietjes eerst naar mijn filmpje en wat foto’s gaan kijken waarna de beurt was aan het filmpje en foto’s van Angelique. We kregen deze dingen mee op een USB stick en mochten nog een t-shirt en buff uitzoeken. Nog vol met adrenaline stapte we in de auto op weg naar het westen waar grote bomen staan, de Te Matua Ngahere in het Waipoua Forest. Na een tijdje rijden kwamen we hier aan maar om eerlijk te zijn maakte het niet echt veel indruk op mij want het was er maar eentje (verderop zouden er meer staan) maar hij was bij lange na niet zo mooi en groot als de bomen in Yosemite Nation Park (USA). We stapte weer de auto in richting Auckland. Nadat de GPS op de telefoon het wel een beetje had vergeven in verband met het slechte bereik kwamen de kaarten toch nog van pas. Bij Albany hebben we nog wat boodschappen waarna we veilig aankwamen bij het Empire waar we alle spullen hebben weggebracht om vervolgens de auto terug te brengen. We hebben gegeten waarna het tijd was om naar bed te gaan want we waren erg moe van dit geweldige weekend.